#تقویم_شیعه
وفات زراره رَحِمَهُ الله

در این ماه در سال 148 هـ، دو ماه بعد از شهادت آقا و مولایمان حضرت صادق علیه السّلام جناب زراره بن اعین وفات کرد.

او در روز شهادت امام صادق علیه السّلام در بستر بیماری بود. (7)

بعضی وفات زراره را در سال 150 هـ گفته اند. (8)

او از اصحاب امام باقر و امام صادق و امام کاظم علیهم السّلام بود، و نزد آن بزرگواران دارای منزلت و مقام خاصّی بود.

مردی فقیه، متکلّم، شاعر و ادیب بود، و مشهور است که آن بزرگوار از اوّلین فقهای اصحاب ائمه علیهم السّلام بود.

اسم آن بزرگوار عبد ربّه، و لقب او زراره، و کنیه اش ابوالحسن و گاهی نیز ابو علی خوانده می شود. پدرش اعین بن سنسن نام دارد. اولاد زراره حسن، حسین، رومی، عبید، عبدالله و یحیی هستند.

او مردی خوش سیما و جسیم بود، که آثار عبادت از پیشانی او ظاهر بود و هیبتی خاصّ و نیکو داشت.

مردم برای دیدن او جمع می شدند و انتظار می کشیدند، و گاهی چنان ازدحام بود که زراره باز می گشت. (9)

ابن ابی عمیر که از بزرگان شیعه است، می گوید :

زمانی که از محضر جمیل بن درّاج رَحِمَهُ الله استفاده می کردم به او گفتم :

«چه نیکوست محضر تو و چه زینت دارد افاده از مجلس تو» !

جمیل گفت :

«امّا به خدا قسم ما نزد زراره به منزله ی اطفال مکتبی هستیم، که نزد معلّم خود باشند». (10)

منابع :

7. رجال کشی : ص 142. و … .
8. رجال نجاشی : ص 175. و … .
9. مسند زراره بن اعین : ص 29. و … .
10. رجال کشی : ص 134. و … .