#تقویم_شیعه
مرگ ابوموسی اشعری

در ماه ذی الحجّه سال 44 هـ (و به قولی سال 42 و یا49 و یا 52) عبدالله بن قیس مشهور به ابو موسی اشعری به درک واصل شد.

او بعد از هجرت، در سال های آخر عمر رسول خدا صلّی الله علیه و آله به ظاهر اسلام آورد، و آن قدر در نفاق و همدلی با عُمَر مشهور بود که او را جزء حزب عُمَر شمرده اند.

ابو موسی در لیلة المبیت در شب هجرت و در لیلة العقبة در جنگ تبوک و نیز در بازگشت از غدیر در عقبه ی هرشی، جزء کسانی بود که قصد قتل پیامبر صلّی الله علیه و آله را داشتند و اقدام کردند، ولی خدا پیامبرش را حفظ کرد. (5)

او اوّلین کسی بود که به عُمَر «امیر المؤمنین» خطاب کرد.

عُمَر هم به خاطر اعتمادی که به ابو موسی داشت او را چهار سال والی بصره قرار داد، با اینکه بیش از یک سال کسی را در رأس کاری قرار نمی داد.

ابوبکر به او مسئولیتی نداد و عثمان او را از حکومت بصره عزل کرد.

او در واقعه ی جَمَل مانع از رفتن مردم برای یاری امیر المؤمنین علیه السّلام می شد تا آنکه امام حسن علیه السّلام آمده مردم را به یاری حضرت دعوت کردند و مردم هم اجابت نمودند.

سر انجام در ماجرای حَکَمین در دومة الجندل با عمرو عاص تبانی کرده، أمیر المؤمنین علیه السّلام را از خلافت خلع کرد. بعد از آن از ترس اصحاب أمیرالمؤمنین علیه السّلام به مکّه گریخت. (6)

منابع :

5. الایضاح : ص 61. و … و … و … .
6. بحار الأنوار : ج 33، ص 325 ـ 297. و … .