#نکته_های_ناب
وقتی با یه ادم بی منطق بحث میکنی…

#محرم_96
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین

پر از متانت سبزی وقــار داری تو
درخت نور به هر لحظه بار داری تو

نفس نفس زدن نفس من به خاطر توست
که ریشـه در نفس بیقـــــرار داری تو

به خواب ناز برو ماه من که شب همه شب
بسی ستاره ی شب زنـــــده دار داری تو

مناسب آمده زلف تو و سر عشاق
برای این همه منصور دار داری تو

شعیب و صالح و یحیی تو را گریسته اند
چقـــــدر گریه کن کهنـه کار داری تو

پیمبران همگی چشمشان به دست شماست
ز بس کــــه پیش خـــــدا اعتبار داری تو

همیشه سنگ مزارت به گریه می شویم
چـــرا که بین دو چشمم مـزار داری تو

#نکته_های_ناب
چرا در قرآنِ کریم، همسر به «لباس» تشبیه شده است؟

« هنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُن‏ » (بقره/187)
( آنان لباس شما هستند و شما لباس آنها… )

در تشبیه همسر به «لباس»، لطایفى نهفته است، که در این مطلب، به هشت مورد از آن اشاره می‌شود:

1- لباس باید در اندازه، طرح، رنگ و جنس، مناسب انسان باشد ، همسر نیز باید کفو انسان و متناسب با فکر، فرهنگ و شخصیّت انسان باشد…

2- لباس، مایه‌ى زینت و آرامش است، همسر و فرزند نیز مایه‌ى زینت و آرامش خانواده ‏اند…

3- لباس، عیوب انسان را می‌‏پوشاند، هریک از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایى‏‌هاى یکدیگر را بپوشانند…

4- لباس، انسان را از سرما و گرما حفظ ‏می‌کند، وجود همسر نیز کانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى می‌رهاند…

5- نداشتن لباس، مایه‏‌ى رسوایى است؛ نداشتن همسر نیز بستر انحراف است…

6- در هواى سرد، لباس ضخیم و در هواى گرم، لباس نازک استفاده می‌‏شود، هر یک از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با شرایط روحى طرف مقابل تنظیم کند؛ اگر مرد عصبانى است، زن با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا کند…

7- انسان باید لباس خود را از آلودگى حفظ کند، هر یک از دو همسر نیز باید دیگرى را از آلوده شدن به گناه، حفظ نماید.(تمثیلات تفسیر نور ، ص: 27)
8- این تعبیر نهایتا ارتباط معنوى مرد و زن و نزدیکى آنها را به یکدیگر و نیز مساوی بودن آنها را -در این زمینه- کاملا روشن می‌کند، زیرا همان تعبیر که درباره‌ی مردان آمده، بدون هیچ تغییری درباره‌ی زنان هم آمده است…
- برگرفته از تفسیر نمونه، ج1، ص650

#نکته_ارشادی

امام صادق علیه‌السلام:

آخرین بنده ای که روز قیامت دستور داده می شود به سوی دوزخ فرستاده شود، به چپ و راست خود می نگرد.
خداوند می فرمایند:
«ای بنده ی من! چرا به چپ و راست خود می نگری؟!»
پاسخ می دهد:
«پروردگارم! من چنین گمانی نداشتم! گمان من این بود که از گناهم می گذرید و مرا وارد بهشت می کنید.»
خداوند می فرمایند:
«ای فرشتگان من! این بنده ، هرگز در زندگی اش، حتی ساعتی چنین گمان خوبی به من نداشت و اگر در تمام زندگی اش چنین گمان خیری به من داشت، او را با آتش نمی ترساندم. ولی حال که چنین گفت، این دروغش را بر او روا دارید و او را وارد بهشت کنید.»
وسائل الشیعه، باب جهادالنفس، روایت146
تفسیر نمونه، جلد 2، صفحه 254