#محرم_96
روز چهارم محرم
کنانه بن ‏عتیق به کاروان امام حسین (علیه السلام) ملحق شد.
کنانه بن عتیق پیرمردی از شهدای کربلاست که در حمله نخست به ‏شهادت رسید و از عابدان و قاریان آن شهر بود و در ایامی که سیدالشهدا (علیه السلام) به کربلا ‏رسید، خود را به آن حضرت رساند.
کنانه یکی از اصحاب امام علی (علیه السلام) بود که در رکاب آن ‏حضرت یک پای خود را از دست داده بود.‏

عبیدالله ‏بن زیاد مردم را در مسجد کوفه گردآورد و خود به منبر رفت و گفت:
ای مردم! شما آل ابی ‏سفیان را آزمودید و آنها را چنان که می‌خواستید یافتید، یزید را می‌شناسید که دارا سیره ‏و طریقه‌ای نیکو است و به زیردستان احسان می‌کند و عطایای او بجاست. پدرش نیز ‏چنین بود و اینک یزید دستور داده است که بهره شما را از عطایا بیشتر کنم و پولی نزد ‏من فرستاده است که در میان شما قسمت نموده و شما را به جنگ با دشمنش حسین ‏بفرستم! این سخن را به گوش جان بشنوید و اطاعت کنید.‏

سپس از منبر به زیر آمد و برای مردم شام نیز عطایایی مقرر کرد و دستور داد تا در تمام ‏شهر ندا کنند که مردم برای حرکت آماده باشند و خود و همراهانش به سوی نخیله ‏حرکت کرد و حصین بن نمیر، حجاربن ابجر، شبث بن ربعی و شمر بن ذی‌الجوشن را به کربلا ‏گسیل کرد. عمربن سعد را در جنگ با حسین کمک کنند.
پس از اعزام عمربن سعد به ‏کربلا، شمربن ذی‌الجوشن اولین فردی بود که با چهار هزار نفر سپاهی آزموده برای جنگ ‏با امام حسین (علیه السلام) اعلام آمادگی کرد و بعد یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر، حصین بن ‏نصیر با چهارهزار نفر، مضایربن وهینه با سه هزار نفر و نصربن حرثه با دو هزار نفر ‏که جمعاً بیست‌هزار نفر می‌شدند به سوی کربلا رفتند.