آقا نجف قوچانی ره : ضمن گزارش ماجراهای دوران طلبگی خود در اصفهان می نویسسد :
در این حجره تازه که حجره هامان به هم صل بود از میان طاقچه سوراخ نمودیم و ریسمانی در آن کشیدیم که یک سر ریسمان در حجره رفیق بود و یک سر آن در حجره من . وقت خواب ، آن سر را ریق به پا یا دست خو دمی بست و این سر ریسمان را من به دست خود می بستم که سحر هر کدام زودتر بیدار شویم دیگری را بدون آنکه صدایی بزنیم به توسط همان ریسمان بیدار کنیم که مبادا طلبه ای از صدای ما بیدار شود و راضی نباشد .

سیمای فرزانگان .