در روایت آمده است که امام علی(علیه السلام)) فرمودند که «كَادَ الْفَقْرُ أَنْ یَكُونَ كُفْراً» فقر آدم را به کفر می‌کشاند، بسیاری از آدم‌هایی که دزدی می‌کنند اگر وضع خوبی داشتند، دزدی نمی‌کردند، رشوه نمی‌گرفتند، به دنبال کارهای خلاف رفتن به ویژه در مسائل مالی ریشه در فقر و نداری دارد؛ حتی برخی به دلیل بیکاری به سمت مواد مخدر می‌روند البته رفیق و محیط بد، اهل نماز و عبادت نبودن هم مؤثر است، البته برخی از افراد می‌توانند فقر را تحمل کنند، از سوی دیگر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) در روایتی می‌فرمایند: «الفَقرُ فَخرِی»: فقر و نداری، افتخار من است. این دو روایت را اینگونه می‌توان در نظر داشت که فقری که تحمل شود، مایه افتخار است یعنی به آنچه خدا داده قناعت شود اما از سوی دیگر باید دانست که فقر خطرناک است و همه افراد جامعه نمی‌توانند فقر را تحمل کنند؛ ملاحظه می‌کنید که بیکاری و عدم توانایی بر تأمین زندگی، ازدواج‌ها را به تأخیر انداخته و فساد ایجاد کرده است، خیلی از طلاق‌ها مربوط به این است که مرد بیکار است و یا اینکه زن کار می‌کند و مرد بیکار است و او نمی‌خواهد زیر بار زن باشد و از حقوق زن استفاده کند. 

طبیعی است که اسلام به موضوع اقتصاد و کار اهمیت بدهد، پیامبر اسلام آن زمانی که مردم فقیر بودند درباره کار و ارزش آن تأکید فراوانی داشتند مردم و مسلمانان را به کار و کوشش وا می‌داشتند و کار را عبادت می‌دانستند، در روایتی از آن حضرت می‌خوانیم که «العِبَادَةُ سَبعُونَ جُزءاً أفضَلُهَا طَلَبُ الحَلالِ»: اگر عبادت 70 قسمت باشد، بهترین قسمت آن، طلب روزی حلال است، پول درآوردن از راه صحیح و تخلف نکردن، از همه عبادات بالاتر است. امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) درباره کشاورزی می‌فرمایند: «مَن وَجَدَ ماءً و تُراباً ثُمَّ افتَقَرَ فَاُبعَدَهُ اللهُ»: اگر کسی آب و خاک داشته باشد و باز اظهار فقر کند(کار نکند) خداوند او را از رحمت خودش دور می‌سازد. تأکیداتی که ائمه و پیامبر اکرم(ص) درباره مسائل اقتصادی، درآمد و کار داشتند خیلی فراوان است.

تأکید بر مسئله اقتصاد از نظر سیاسی نیز مهم است، کشور برای مستقل بودن، باید خودکفا باشد به ویژه در مسائل ضروری همچون اقتصاد، مهم است که بر روی اجناس چه نوشته شود. در اوایل اسلام، مسلمانان نمی‌توانستند سکه بزنند و سکه‌های رومی در دسترس مردم بود، پارچه نیز در روم تولید می‌شد، در زمان عبدالملک مروان، روی پارچه‌هایی که از روم می‌آمد چیزهایی نوشته شده بود که پس از ترجمه، متوجه شدند که در قسمت نقش پارچه، نوشته شده: «خدا، عیسی و روح القدس» همان شعار غلط مسیحیت که شرک است، عبدالملک مروان دستور داد که این پارچه نباید وارد شود و حکومت روم پیام داد که اگر جلوی واردات پارچه رومی گرفته شود از این به بعد روی سکه‌ها به پیامبر اسلام توهین می‌کنیم، عبدالملک نمی‌دانست چه کند و درمانده شده بود، از طرفی پارچه‌ها با شعار غیر اسلامی وارد می‌شد و از سوی دیگر تهدید شد که اگر مانع از واردات پارچه شود به پیامبر اسلام توهین می‌شود.

علما جمع شدند فکرشان به جایی نرسید، یک نفر گفت که امام محمد باقر(علیه السلام)) می‌داند که باید چه کرد، ماجرا را برای ایشان تعریف کردند آن حضرت زدن سکه را به آنان آموزش داد - نخستین کسی که دستور زدن سکه در اسلام را صادر کرد، آن حضرت بود - به آنان آب کردن طلا یا نقره و غیره و ساخت قالب را آموزش داد، ایشان گفتند تمام پارچه‌ها باید جمع آوری شود و تمام سکه‌های رومی به سکه‌های تولید مسلمانان تبدیل شود و با این اقدام امام باقر(علیه السلام))، ضربه مهمی به اقتصاد روم وارد شد. با این کار دیگر پارچه با شعار کفرآمیز در کشور اسلامی نبود.

نقل شده است که در گذشته، آلمان‌ها در اصفهان حضور داشتند و کارهای مهندسی انجام می‌دادند، ساختمانی را تکمیل کرده بودند، به فردی گفتند یک قفل خوب برای در بخر، آن فرد یک قفل «انگلیسی» خرید و آورد، به او گفتند چرا قفل انگلیسی خریده‌ای؟ پاسخ داد که گفته بودید که «قفل خوب» بخرم، من هم خریدم، مهندس آلمانی به او گفت که برو این قفل را پس بده و یک قفل آلمانی بخر. ببینید: مهندس آلمانی در ایران توجه داشت که از قفل آلمانی استفاده کند.

شکی نیست که باید جنس ایرانی خریداری شود تا تولید داخلی رونق پیدا کند، بنابراین یکی از مهره‌های تکمیل کننده اقتصاد مقاومتی این است که از کالای داخلی استفاده کنیم. 

رهبر انقلاب در صحبت‌های خود تأکید بیشتری بر مصرف کالای ایرانی داشتند، ایشان فرمودند که در سال‌های قبل به مسئولان گفتم و امسال به مسئولان و به مردم تأکید می‌کنم از کالای ایرانی استفاده کنند.

این کار نیاز به زمینه‌هایی دارد؛ یکی اینکه دولت از تولید کالای ایرانی حمایت کند، برای مثال با ارائه وام ارزان قیمت و یا در اختیار گذاشتن زمین، جلوگیری از کالای قاچاق و سایر کالاهایی که نیازی به آن نیست و یا در کشور همانند آن وجود دارد، از سوی دیگر مردم باید تعصب داشته باشند که کالای ایرانی و وطنی بخرند، تولیدکنندگان نیز باید تلاش کنند که تولید را از نظر کمیّت و کیفیت بالا ببرند به گونه‌ای که تولیدات داخلی بتواند با سایر کشورها مقابله کند بنابراین دولت، مردم و تولیدکننده، هر سه، باید تلاش کنند. 

مقام معظم رهبری هر 3 جهت را تأکید داشتند که دولت از تولید کننده حمایت کند، تولید کننده کیفیت را بالا ببرد و مردم اگر کیفیت بالا نیست کالای ایرانی را بخرند و تعصب داشته باشند ایشان اشاره به تعصب بر فوتبال داشتند، تأکید زیادی بر خرید کالای ایرانی کردند مثل اینکه در این مورد حکم کرده‌اند.

میرزا تقی خان امیر کبیر صدر اعظم شهید ایران در دوره قاجار را باید از پیشگامان حمایت از تولیدات داخلی و کالاهای ایرانی دانست. امیر معتقد بود که ایران نباید بازار فروش کالاهای خارجی باشد. بلکه باید اساس اقتصادمملکت را بر تهیه این کالاها در داخل کشور مبتنی نمود. این کار احتیاج به سرمایه و کارگر فنی و مدیریت اصولی داشت و این هر سه عامل در ایران آن روز تا حدی موجود بود. اما مانع اساسی چنین تحولی یعنی جانشین ساختن تدریجی صنایع دستی متوسط با صنایع ماشینی. ضدیت صریح استعمار خارجی بود که امیرکبیر این عامل عمده را نیز خلع سلاح کرد.

حمایت علما و مفاخر ایران  از کالای ایرانی

درباره کریم خان زند نقل شده است که با وجود اهدای ظروف چینی از سوی نمایندگان انگلستان به او، کریم خان از همان ظروف مسی ساخت داخل کشور برای خوردن غذا استفاده می کرد. روزی یکی از بازرگانان به او گفت لایق خان این گونه ظروف چینی است، نه ظروف مسی. کریم خان زند با شنیدن این حرف بشقاب چینی را بر زمین زد و بشقاب تکه تکه شد. آن گاه بشقاب مس کاشان را خواست و بر زمین زد. بشقاب سالم ماند و کریم خان گفت: «سلاح مردم ایران این است و باید با همین ظروف مسی آشنا و به ساخته های کشور خود خرسند باشند تا تهیدست و درویش نشوند.»