کار، تولید و چگونگی مصرف در قرآن
البته قابل ذکر است که در آیات کلام وحی مصادیق مختلفی درخصوص مباحث اقتصادی نظیر کار، تولید و چگونگی مصرف نیز ذکر شده است که به چند نمونه اشاره می‌نماییم :
* ۱- ساخت و تولید کشتی: «وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا»
بدون شک کشتى نوح نبی یک کشتى ساده‏اى نبود و با وسائل آن روز به آسانى و سهولت پایان نیافت، چنین کشتى با چنین ظرفیت حتما در آن روز بى‏سابقه بوده است، به خصوص که این کشتى باید از دریائى به وسعت این جهان با امواجى کوه پیکر سالم بگذرد و نابود نشود.
* ۲- ساخت و تولید زره:
«وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَکُمْ لِتُحْصِنَکُمْ مِنْ بَأْسِکُمْ»
این آیه حضرت داود را مبتکر صنعت تولید زره معرفی می‌کند و به این نکته اشاره می‌کند که انبیاء نیز اهل کار و فن و حرفه بوده‏اند.
باید توجه داشت که هر کار و تولیدی منظور نیست. کار و تولید و صنعت باید در خدمت به مردم باشد، نه در سلطه‏ى مستکبرین و افراد خاص که لفظ «لِتُحْصِنَکُمْ» به این مطلب اشاره دارد.
* ۳- ساخت و تولید مسکن:
«وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ وَ أَخیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما بِمِصْرَ بُیُوتاً وَ اجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً»
این آیه نشان میدهد که رهبران دینى باید به مسائل مادّى و رفاهى امّت هم توجّه کنند. توجه به این نکته هم خالی از لطف نیست که تاریخ شهرسازى تا زمان حضرت موسى (ع) قطعى است و نشان از این دارد که معمارى و شهرسازى اسلامى با اهداف مکتبى همخوانی دارد.
* ۴- سد سازی ذوالقرنین:
خداوند در می‌فرماید: «قالُوا یا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِنَّ یَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَکَ خَرْجاً عَلى‏ أَنْ تَجْعَلَ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ سَدًّا»
این آیه اشاره به داستان ذوالقرنین و ماجرای یاجوج و ماجوج دارد [و می‌فرماید]:
آن قوم گفتند: اى ذو القرنین! یاجوج و ماجوج در این سرزمین فساد مى‏کنند، آیا ممکن است ما هزینه‏اى در اختیار تو بگذاریم که میان ما و آنها سدى ایجاد کنى؟ مراد ایشان از پیشنهاد هزینه و خرج دادن، اجرت بر سد سازى بوده در حقیقت خواسته‏اند به ذوالقرنین مزد بدهند که او هم قبول نکرده است.
از این جمله استفاده مى‏شود که آن جمعیت از نظر امکانات اقتصادى وضع خوبى داشتند، اما از نظر صنعت و فکر و نقشه ناتوان بودند، لذا حاضر شدند هزینه این سد مهم را بر عهده گیرند مشروط بر این که ذوالقرنین طرح و ساختمان آن را پذیرا گردد.
* ۵- میانه روی در مصرف:
«وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ»
واژه اسراف بیش از ۲۳ بار در آیات متعدد قرآن به اشکال مختلف به‌کار رفته است و این واژه به معنای هرگونه کوتاهی، زیاده‌روی، تجاوز از حد اعتدال و گرایش به سوی افراط و تفریط است.
در پایان باید توجه داشت که انگشت اشاره شعار سال‌های مختلف، مخاطبی به وسعت ایران دارد: هم مسئولین و کارگزاران، هم مردم و توده‌ها. درواقع، برای هر فرد ایرانی، این نام‌ها، مسئولیتی را به همراه می‌آورد که امید است با اهتمام دولت و ملت ایران این مهم به شایستگی صورت پذیرد.

اگر دست های کارگر در یک جامعه ای گرامی دانسته شود آن جامعه پیشرفت خواهد کرد .